تو زمین خوردی و خوردند زمین اهل حرم            شانه خالی مکن از بار سفـر، همسفرم

آنقدر تیر به تو خورده که پاشیده شدی            شده اعـضای تو پاشـیده شـبیه جـگـرم

حال من مثل غـریبی‌ست برادر مُـرده            مثل فـرق تو شکسته‌ست برادر، کمرم

به خـداوند که غـارت زده‌ام بعد از تو            سـرم آمـادۀ ذبـح اسـت، فـتـاده سـپــرم

آسـمـان بر سـرم آوار شـده می‌بـیـنی؟            تکّه‌تکّه به زمین ریخـته‌ای، ای قــمرم

دوش تو جای رقیه‌ست پُر از تیر شده            رحم بر چشم تر او کن و بر چشم ترم

با جـوانـان بـنی هـاشـم عـلی را بُـردم            دست‌ْتـنهـا تن پـاک تـو چـگـونه بـبـرم

سفـت کـردند خـواتـین گـره معجـر را            هـمه دلـشوره گرفـتـند ز طـرز خـبرم